Inni, a tacy sami - słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej - "Język migowy".
     Od samego rana Ada przygotowywała się na spotkanie z nową koleżanką, Kasią. Okazało się, że tata Kasi jest bardzo zdolnym architektem i będzie pracował w tym samym biurze co tata Ady i Olka. Obie rodziny umówiły się w małej kawiarence w galerii, tuż obok bawialni dla dzieci. Ada bardzo lubiła poznawać nowe osoby i rozmawiać z nimi o tym, w co lubią się bawić. Tym razem Ada była szczególnie przejęta spotkaniem, bo dowiedziała się od rodziców, że Kasia nie słyszy.
- Na żadne ucho? - dopytywała się Ada.- Ani troszeczkę?
- Ani troszeczkę.
- To jak my się będziemy bawić?
- Jestem pewna, że znajdziecie na to sposób - uśmiechnęła się mama.
Ada próbowała zatykać sobie uszy i prosiła Olka, żeby coś do niej mówił.
- Mam fajną siostrę - powiedział Olek.
- Co mówisz? - spytała Ada.
- Moja siostra jest najlepszą siostrą na świecie!
- Ecie-pecie? Nic nie rozumiem... Tej Kasi musi być bardzo trudno - stwierdziła Ada.
W galerii panował gwar. Z głośników płynęła muzyka, w bawialni słychać było piski i śmiech rozbawionych dzieci. Obie rodziny przywitały się słowami "dzień dobry" i podały sobie ręce. Ada stanęła naprzeciwko Kasi i nie wiedziała, czy ma coś powiedzieć, czy nie. Przecież Kasia i tak nie usłyszy. Jednak dziewczynka uśmiechnęła się i rękami zrobiła przyjazny gest. Ada zrozumiała, że to jest powitanie, i odpowiedziała takim samym gestem. Potem Kasia wskazała bawialnię i dziewczynki pobiegły razem na zjeżdżalnię. Po chwili radośnie nurkowały w basenie z kolorowymi piłeczkami. Kasia układała z rąk różne znaki, a Ada próbowała odgadnąć ich znaczenie. Gdy chciała zająć się rysowaniem i kolorowaniem, Ada od razu zrozumiała, o co chodzi. Wspólnie narysowały słonia z wielkimi uszami, a na tych uszach namalowały wszystko, co symbolizuje dżwięki: ptaki, trąbkę, gitarę, śpiewającą panią, a nawet samolot odrzutowy. Potem bawiły się w teatrzyk dłoni i okazało się, że palcami można pokazać wiele rzeczy. Czasami Ada się myliła i nie potrafiła czegoś zrozumieć, ale to było bardzo zabawne. Jak wiele można powiedzieć, nie używając słów!
Wieczorem Ada wciąż rozmyślała o Kasi i o tym, jak wspaniale się z nią bawiła. Tata powiedział córeczce, że osoby niesłyszące porozumiewają się językiem migowym.
- Czy ja też mogę się nauczyć tego języka? - zapytała Ada.
- Oczywiście. A teraz zgadnij, co chcę ci przekazać - tata przytulił Adę i pocałował ją w czoło.
- Dobranoc i kocham cię! - zawołała Ada i odpowiedziała tym samym gestem. - Zrozumiałeś tatusiu?
Tata uśmiechnął się i pokiwał głową. Miłość nie potrzebuje słów.

Rozmowa na podstawie opowiadania i ilustracji w książce (s.74-75).
- Jak nazywa się język, którym porozumiewa się Kasia?
- Jak byście się czuli, gdybyście nie słyszeli tego, co ktoś mówi?
- Spróbujcie, jak Ada, zatkać uszy i sprawdzić, czy rozumiecie, co mówi kolega/koleżanka?
Wyjaśniamy dzieciom znaczenie pojęcia tolerancja.
Tolerancja to poszanowanie odmienności innych, ich wyglądu, sposobu komunikowania się, wiary, kultury itd.
Zabawa: Wiem, kim jesteś. (opaska na oczy)
Dziecku zakrywamy oczy opaską i za pomocą dotyku stara się rozpoznać osobę stojącą przed nim.
Zabawa ruchowo - pantomimiczna: Wiem, co chcesz pokazać.
Dziecko pokazuje czynność, dorosły je naśladuje. Pokazujemy sobie nawzajem - ruchem ciała, gestem i mimiką - różne czynności np. powitanie się, czesanie, bieganie, mycie się, pomaganie, pocieszanie, niezgodzenie się na coś, zastanawianie się, okazanie zdziwienia itp.
Zabawa: Wodny masaż.
Dzieci rysują palcem na plecach kolegi/koleżanki lub osoby dorosłej: kropki, kreski pionowe, poziome, linie faliste, stukają opuszkami palców itp. Na koniec masażu potrząsają dłońmi, tak jakby strzepywały wodę z rąk.
Zabawy sensoryczne z wodą i piaskiem w ogrodzie.
Zabawa ruchowa: Na cztery i na dwa.
Dziecko maszeruje po obwodzie koła, licząc do czterech. Na dwa - dzieci klaszczą  w dłonie, na cztery - tupią nogą.
Prawdziwy przyjaciel - rozmowa inspirowana wierszem Jadwigi Koczanowskiej "Przyjaciel".
Nie musisz mieć przyjaciół stu,
nie musisz mieć dziesięciu,
wystarczy, byś jednego miał,
a to już wielkie szczęście.
Przyjaciel to jest taki ktoś,
kto zawsze cię zrozumie,
gdy dobrze jest - to cieszy się,
gdy żle - pocieszyć umie.
Przyjaciel to jest taki ktoś,
kto nigdy nie zawiedzie,
a poznasz go, bo z tobą jest,
gdy coś się nie powiedzie.
Rozmowa na podstawie wiersza.
- Ilu przyjaciół wystarczy mieć?
- Kogo możemy nazwać przyjacielem?
- Po czym można poznać przyjaciela?
Wypowiadanie się na temat - Co to znaczy być dobrym kolegą i przyjacielem?
Podsumowujemy stwierdzeniem, że aby wspólne zabawy się udały, wszyscy muszą odnosić się do siebie życzliwie.
Przygotowanie niespodzianki dla przyjaciela - Dziecko rysuje "Czarodziejski obrazek" dla kolegi lub koleżanki.
Zabawa ruchowa na świeżym powietrzu: Na sygnał zbiórka.
Dziecko biega po wyznaczonym terenie. Na sygnał gwizdka ustawia się przed dorosłym.
Zabawa rozwijająca słuch fonematyczny - Imieninowe echo.
Dorosły rzuca piłkę i jednocześnie wymawia sylabę np. ma. Dziecko odrzuca piłkę, wypowiada tę samą sylabę i kończy słowo, mówiąc imię dziecka z naszej grupy, rozpoczynające się na tę sylabę np. Ma-te-usz. Następnie dzieci podają inne imiona na podaną sylabę.
Skąd jesteśmy i ile mamy lat? zajęcie matematyczne.
Karta pracy,cz.2,str.56.
- Jakie są dzieci na całym świecie?
- Co to znaczy, że dzieci na całym świecie są takie same?
- Co najbardziej dzieci lubią robić?
Zabawa ruchowa z elementem skoku - Skok.
Wyznaczamy linię, przez którą radośnie skaczą dzieci.
Zabawa ruchowa przy wierszu Bożeny Formy.
Tańczyć wszyscy lubimy            - dzieci poruszają biodrami, naśladując taniec,
duże koło robimy,                      - podają sobie ręce,
Teraz głośno tupiemy                - tupią,
klaskać dobrze umiemy.            - klaszczą,
Wiemy co to jest koło,               - marsz po okręgu koła,
w nim idziemy wesoło.               - dalej maszerują klaszcząc.
Zabawa ruchowa: Kolory.
Dorosły rzuca piłkę do dziecka mówiąc nazwę koloru. Umawia się z dzieckiem, że nie może łapać piłki, gdy wymieni nazwę wybranego koloru np. czarnego.
W co się bawić latem? - Karta pracy, cz.2,str.57.
Wiersz Jadwigi Koczanowskiej - Podwórko.
Na naszym podwórku wspaniała zabawa,
jest ławka, huśtawka i zielona trawa.
Jest piasek, łopatka i wiele foremek,
są piłki, skakanki, czerwony rowerek.
Tutaj się bawimy, zapraszamy gości,
bo wspólna zabawa to mnóstwo  radości.

Z okazji przypadającego Dnia Dziecka, życzę Wam wspaniałych zabaw, mnóstwo radości, ciekawych pomysłów i wielu fantastycznych wypraw    
z rodzicami. Przesyłam buziaki.
                                                

Wasza wychowawczyni.