Z tej okazji życzę  Wam drogie przedszkolaki

dużo uśmiechu, radości,

głowy pełnej szalonych pomysłów  na coraz to nowe zabawy .

 

Kolorowych snów...

Uśmiechu od ucha do ucha...

Pięknych bajek na dobranoc...

Własnego pieska i kotka...

Co dzień nowych przygód...

Butów siedmiomilowych...

Gwiazdki z nieba...

 

 

"Co mam podobnego?" - rozmowa na temat podobieństw i różnic pomiędzy dziećmi na świecie (w wyglądzie zewnętrznym, zainteresowaniach itp.).

 

Karty pracy 26a - wypełnienie i omówienie kart wypełnionych przez dzieci na swój temat, doskonalenie zdolności grafomotorycznych, budowanie wypowiedzi.

 

"Różnice" - zabawa z piłką, szukanie wyrazów przeciwstawnych. Rodzic rzuca piłkę do dziecka i prosi o podanie wyrazu przeciwieństwa do słowa, które wypowie, np. wysoki-niski, młody- stary, chudy- gruby, zimny-gorący itp.

 

W szukaniu wyrazów o znaczeniu przeciwnym pomoże bajka edukacyjna - polecam.

 

Karty pracy 25 - doskonalenie percepcji wzrokowej i grafomotoryki, kodowanie.

 

Zapraszam wszystkich do zabawy rytmicznej:

 

 

Śpiewamy piosenkę "Jesteśmy dziećmi"  https://www.youtube.com/watch?v=7K3_mSb1zRQ

 

"Dzieci świata" - rozmowa na temat wiersza Wincentego Fabera.

 

W Afryce w szkole, na lekcji,

śmiała się dzieci gromada,

gdy im mówił malutki Gwinejczyk,

że gdzieś na świecie śnieg pada.

A jego rówieśnik, Eskimos,

też w szkole, w chłodnej Grenlandii,

nie uwierzył, że są na świecie

gorące pustynie i palmy.

Afryki ani Grenlandii

my także jak dotąd nie znamy,

a jednak wierzymy w lodowce,

w gorące pustynie, w banany.

I dzieciom z całego świata

chcemy ręce uścisnąć mocno

i wierzymy, że dzielni z nich ludzie,

jak i z nas samych wyrosną.

 

Rozmowa na temat wiersza:

- Z czego śmiały się dzieci w Afryce ?

- Dlaczego te dzieci śmiały się ze śniegu?

- Z czego śmiały się dzieci w Grenlandii?

-  Dlaczego te dzieci śmiały się z gorącej pustyni i palm ?

- Jakie święto obchodzimy pierwszego czerwca ?

 

3.Zapraszam Was do obejrzenia filmu o dzieciach mieszkających w różnych częściach świata .

 

Dzieci Świata - cykl reportaży Marzeny Figiel

 

Karta pracy 26b - wykonanie kart pracy na temat samego siebie, dzielenie się z innymi informacjami o sobie.

 

 

"Uczta u motylków" - opowiadanie Agnieszki Filipowskiej.

 

Kerim i Jasira pojawili się w grupie Motylków kilka dni temu. Dzieci przyglądały im się z uwagą, bo wyglądali trochę inaczej i na początku niewiele mówili. Oboje mieli trochę ciemniejszą skórę, a ich czarne oczy patrzyły na innych badawczo i trochę nieufnie. Dziewczynka nosiła na głowie kolorową chustę, której nie zdejmowała nawet w budynku. Chłopiec był trochę starszy od siostry i dużo wyższy od pozostałych przedszkolaków, ale na razie pani dyrektor zdecydowała, że lepiej będzie nie rozdzielać rodzeństwa i przyjęła oboje do tej samej grupy.

– Chcecie może poukładać puzzle? – pierwsza zagadnęła ich Julka, która jeszcze nie tak dawno sama była nowa w grupie Motylków i pamiętała, jak bardzo się wtedy denerwowała.

Na śniadej twarzy Jasiry pojawił się nieśmiały uśmiech. Skinęła głową i dała się nowej koleżance poprowadzić do stolika z rozsypaną układanką. Dziewczynka uwielbiała układać puzzle. Ten moment, kiedy z zupełnego bałaganu zaczynał się nagle wyłaniać piękny obrazek i okazywało się, żewszystkie elementy idealnie do siebie pasują, napawał ją wielkim spokojem. W prawdziwym życiu nie zawsze było tak łatwo...

– Ale jesteś szybka! – zawołała zachwycona Julka wpatrzona w zręczne palce Jasiry. – Nieźle! Już zrobiłaś prawie cały zamek!

– Jeszcze niebo... i liście... – powiedziała skupiona na pracy dziewczynka. – I już.

– Ja też już prawie skończyłam, zobacz – pochwaliła się Julka. – A wiesz, mamy tu też takie puste puzzle, na których można samemu narysować obrazek i potem go układać. Chcesz?

   Czarnooka koleżanka skinęła głową, po czym obie udały się w kierunku szuflad z przyborami plastycznymi. Dziewczynki wymyśliły, że każda z nich narysuje swoją rodzinę, a potem wymienią się puzzlowymi rysunkami i zobaczą, która szybciej go ułoży.

    Tymczasem chłopcy bawili się w drugim końcu sali. W ruch poszły gumowe dinozaury, które wydawały z siebie przeraźliwe odgłosy. Kerim był zachwycony zgromadzonym w przedszkolu zbiorem prehistorycznych gadów. Dotychczas widział je w książkach i na kartach, które zbierał od kilku miesięcy. Ale takie zabawki to zupełnie coś innego! Rozpoznał wśród nich pterodaktyla i brontozaura. Był nawet nieduży, zielony model diplodoka i lekko zużyty tyranozaur. Lubił te skomplikowane nazwy. Nazywanie dzikich bestii pomagało mu pokonać strach przed nimi.

– Wrrrau! – ryczały potwory w rękach rozbawionych chłopców, którzy, choć widzieli się pierwszy raz w życiu, potrafili się razem świetnie bawić.

– Ach, ci chłopcy, zawsze robią tyle hałasu! – skomentowała Julka zajęta szkicowaniem szczupłej sylwetki swojego taty. – Ja już prawie skończyłam, a ty?

 

Jasira potrząsnęła przecząco głową. Spojrzała na rysunek koleżanki, na którym byli tylko Julka i jej rodzice. Wszyscy troje jechali na rowerach przez park. A na jej układance pojawiło się już sześć osób: mama, tata, ona, trójka jej rodzeństwa i to wciąż nie była cała rodzina. Jeszcze przecież trzeba narysować małego Alima i babcię Hanę.

– O, macie piknik! – zawołała Julka, patrząc na narysowaną przez Jasirę rodzinę siedzącą wokół dużego koca zastawionego jedzeniem.

– To nie piknik – sprostowała dziewczynka. – To nasz normalny obiad, w domu.

– A gdzie stół i krzesła?

– Nie ma. Siedzimy na podłodze – wyjaśniła Jasira.

– Ale wam fajnie! Na mnie mama by krzyczała, że nie siedzę przy stole i kruszę na podłogę. To niesprawiedliwe! – oceniła Julka. – I jeszcze w dodatku macie naleśniki...

– To nie są naleśniki, to pita. Taki arabski chleb. Maczamy go w hummusie albo oliwie – oczy Jasiry zalśniły na myśl o pysznym jedzeniu w gronie najbliższych. – A może pobawimy się w dom i pokażę ci, jak to u nas wygląda? – zaproponowała.

– Super pomysł! – ucieszyła się Julka. – Ale chyba będziemy potrzebowały więcej osób, bo twoja rodzina jest taka duża.

 

Znalezienie chętnych do zabawy na szczęście wcale nie było trudne. Dywanik w kąciku kulinarnym wkrótce zapełnił się plastikowymi talerzami oraz szmacianymi warzywami i owocami. Siedzące dookoła dzieci wzajemnie częstowały się zabawkowymi potrawami. Także wielbiciele dinozaurów dołączyli do tej uczty i nawet dla ich pupili znalazły się jakieś smaczne kąski.

– Kochana, ta pieczeń jest doprawdy wyborna! – Tereska z wdziękiem naśladowała swoją ciocię, pochłaniając niewidzialne danie.

– Spróbuj musu jabłkowego! Po prostu felicja! – zachwycała się Kasia.

– Chyba raczej delicja... – poprawiła ją Julka.

– Hmm... naleśniki z lodami z marchewki i kalafiora! Pychotka! – wygłupiał się Julek.

– I do tego sos mrówkowy! – wtórował mu Kerim.

 

Wspólna biesiada trwała do czasu, aż pani Małgosia, roznosząca w przedszkolu obiady, zaprosiła dzieci do stołu na prawdziwy posiłek. Ale tak naprawdę nawet wtedy nie przerwano zabawy w nadawanie potrawom śmiesznych nazw. Pani Marta patrzyła z rozrzewnieniem na to, jak dzieci potrafią się razem świetnie bawić, nawet gdy są tak różne i pochodzą z różnych stron świata. Pomyślała, że nazwa Motylki tak bardzo pasuje do jej grupy. Tyle tu różnych barw i wszystkie do siebie doskonale pasują!

 

Mamy różny kolor skóry i inne zwyczaje,

Lecz w zabawie ta odmienność nieważną się staje.

Ty masz piegi, on ma loki, ja mam skośne oczy.

Gdy mnie poznasz, sam dostrzeżesz, jak wiele nas łączy.

 

*Jak wyglądali Kerim i Jasira? Jakie zabawy zaproponowały dzieci  nowej koleżance i nowemu koledze? Co przedstawiały rysunki Julki i Jasiry? Co zdziwiło Julkę na rysunku Jasiry?

 

 Karta pracy 27b – będziesz doskonalić zdolności grafomotoryczne, poszerzać wiedzę ogólną, szukać wspólnych zabaw i zajęć dla dzieci z różnych stron świata.

 

 Karta pracy 27a – będziesz doskonalić sprawność manualną oraz poszerzać wiedzę ogólną.

 

„Polubić różnice” – wysłuchaj krótkiego wierszyka Dominiki Niemiec, a potem spróbuj nauczyć się go na pamięć.

Następnie narysuj kolegę lub koleżankę, który jest inny/która jest inna od Ciebie.

 

Choć ktoś jest inny, inne ma zdanie,

inny ma wygląd albo ubranie,

mieszka w innym miejscu, je co innego,

bawi się inaczej – może być twym kolegą.

Wystarczy tylko, że go zaakceptujesz,

a te różnice polubić spróbujesz.

 

„UNICEF” – zapoznanie z logo i działalnością UNICEF-u. Poniższa ilustracja przedstawia logo tej organizacji, a o jej działalności dowiesz się z filmu

 

Zapoznaj się z prawami dziecka https://www.youtube.com/watch?v=f4tbWJo02q4

 

„Prawo do zabawy” – praca plastyczna. Stwórz rysunek przedstawiający Twoją ulubioną zabawę.

 

„Dokończ zdanie” – spróbuj dokończyć poniższe zdania:

-Mam prawo do…

-Nie mam prawa do…

 

Posłuchaj piosenki "Prawa dzieci" https://www.youtube.com/watch?v=zwS_J432Skc

 

 

 

Organizacyjnie Dzień Dziecka obchodzony jest bardzo podobnie na całym świecie. Są prezenty, atmosfera święta i mnóstwo zabawy. Jednak nie wszędzie świętuje się w tym samym czasie.

 

DZIEŃ DZIECKA W NIEMCZECH

Dzieciaki w Niemczech są szczęściarzami, gdyż tam obchodzi się Dzień Dziecka dwa razy w roku. Wynika to z wydarzeń historycznych. Przed upadkiem ZSRR, wschodnia część Niemiec obchodziła Dzień Dziecka 1 czerwca, podobnie jak reszta Bloku Wschodniego. Niemcy na zachodzie świętowali 20 września. Po połączeniu Niemiec uznano, że nie warto wszczynać kłótni o to, który dzień jest lepszy i ustalono obchody Dnia Dziecka dwa razy w roku.

DZIEŃ DZIECKA W TURCJI

Turkowie obchody Dnia Dziecka ustalili na dzień 23 kwietnia. Ma on przypominać o odzyskaniu przez Turcję suwerenności. Fajnym zwyczajem w Turcji jest malowanie dzieci kolorowymi farbami, ma to upodobnić je do zwierząt, roślin czy owadów. Powoli zwyczaj ten trafia również i do nas.

Innym ciekawym zwyczajem związanym z tureckim Dniem Dziecka jest puszczanie latawców. Można sobie tylko wyobrazić jak wygląda błękitne niebo, gęsto pokryte kolorowymi latawcami.

 

DZIEŃ DZIECKA WE FRANCJI I WŁOSZECH

Włosi i Francuzi obchodzą święto dzieci najwcześniej bo już 6 stycznia. Bardziej popularną nazwą tego święta w tych państwach jest Dzień Rodziny. Tradycją jest wspólna, uroczysta kolacja, po której dzieci otrzymują prezenty i słodycze. Zakłada im się na głowy papierowe korony i spełnia wszystkie zachcianki.

 

W tym dniu we Włoszech i południowej części Francji, popularne jest ciasto z wróżbą. Zapieczone w cieście karteczki z wróżbami mają powiedzieć dzieciom co czeka ich w nadchodzącym roku. Wróżby przeważnie dotyczą szkoły i spraw ze szkołą związanych.

 

DZIEŃ DZIECKA W AUSTRALII

Australijczycy lekko pokrzywdzili swoje dzieci, ustalając ich święto na pierwszą sobotę lipca. Sam pamiętam, gdy jako dziecko denerwowałem się, jak Dzień Dziecka przypadał w weekend J

 

DZIEŃ DZIECKA W JAPONII

Święto Dzieci zupełnie inaczej wygląda w Japonii. Tam chłopcy obchodzą Dzień Dziecka 3 marca, a dziewczynki 5 maja. Symbolem rodziny w Japonii jest ryba. Dlatego też w dniu obchodów święta chłopca, jako przyszłej głowy rodziny, wiedza się w ogrodach papierowe ryby, które członkowie rodziny sklejają wspólnie już kilka dni wcześniej.

Ryba w kolorze czarnym to ojciec, a czerwona matka. Ryby niebieskie symbolizują syna, jest ich tyle ilu jest potomków płci męskiej w danej rodzinie.

Dziewczynki natomiast, zgodnie ze stereotypem, stroją lalki w swoje święto. Dzień Dziecka dla dziewczynek jest jednocześnie narodowym Świętem Lalki w Japonii.

 

DZIEŃ DZIECKA CIEKAWOSTKI

Dzień Dziecka, poza tradycyjną symboliką, służy do wszelkiego rodzaju rozważań, dotyczących roli dzieci w naszym społeczeństwie. To właśnie takie spotkania i rozmowy zaowocowały wieloma zmianami w prawie, które dziś ułatwiają dzieciom życie i pomagają z uśmiechem patrzeć w przyszłość.

Początkowo Dzień Dziecka obchodzony w Niedzielę i obdarowywano dzieci kwiatami. Dlatego też pierwsza nazwa Dnia Dziecka to Kwiatowa Niedziela lub Dzień Róży.

W Polsce od roku 1994 w Dzień Dziecka obraduje Sejm Dzieci i Młodzieży. Tradycja ta została ostatnio złamana przez rząd PiS i spotkanie polityków z dziećmi nie odbyło się.

Francuzi zamiast tradycyjnego Dnia Dziecka obchodzą 6 stycznia Dzień Rodziny.

Brazylijczycy świętują Dzień Dziecka 12 października.

W Szwecji nie istnieje zwyczaj obdarowywania dzieci prezentami. W zamian tego organizowane są spotkania i dyskusje o sprawach dotyczących najmłodszych.

 

Karty pracy 28 - doskonalenie zdolności grafomotorycznych i koordynacji wzrokowo-ruchowej, percepcji wzrokowej, odwzorowanie.

 

"Indianie" - zabawa plastyczna. Wykonanie Indian z rolek od papieru toaletowego. Dzieci malują rolki na brązowo. Białą farbą dorysowują twarze. Mogą dodać ozdoby: barwy wojenne, kolczyki, piórka, pióropusze itp.