Temat tygodnia „Wrażenia i uczucia”.

W ramach realizacji podstawy programowej proponuję następujące działania:

v  „ Co mówi lusterko?” – zabawa dydaktyczna. Obejrzyj filmik „Jak się czuje miś?” ( https://www.youtube.com/watch?v=yfM-p2u4B3g).  Powiedz, jakie uczucia, emocje towarzyszyły małemu misiowi. Weź do ręki lusterko i popatrz na siebie. Spróbuj określić, jaki masz dzisiaj humor. Później postaraj się, patrząc na siebie w lusterku, pokazywać emocje, mówiąc: Teraz jestem… smutny, wesoły, zdziwiony, przestraszony, zły, itd. Wdrażanie do umiejętności rozpoznawania swoich uczuć;

v  „Co mnie cieszy?” – wykonanie karty pracy nr 37. Powiedz, jakie emocje mogą odczuwać dzieci przedstawione na ilustracjach. Przyjrzyj się obrazkom i nalep w okienkach odpowiednie symbole uczuć – smutku, zdziwienia, strachu lub radości.  Powiedz rodzicowi, jakie sytuacje wywołują w tobie radość. Doskonalenie umiejętności odczytywania sygnałów niewerbalnych (budowanie wypowiedzi, czytanie symboli, sprawność manualna);

v  Zabawy na świeżym powietrzu z zachowaniem bezpieczeństwa. Dziecko bierze udział w warszta­tach przyrodniczych. Zadania do wykonania:

– dziecko podchodzi do drzewa, staje, opiera się plecami o pień, unosi głowę (ogląda koro­nę), obejmuje pień, zamyka oczy, przesuwa palcami po pniu, wącha korę,

– podchodzi do krzewu, dominującą dłonią przesuwa wzdłuż gałązki, nachyla się i dokładnie ogląda listki,

– siada na trawie, obiema otwartymi dłońmi przesuwa po górnej części źdźbeł trawy, kładzie się, zamyka oczy, dotyka dłońmi ziemi, słucha dolatujących dźwięków.

Rodzic zadaje dziecku  pytanie: Jak się czujesz po zajęciach przyrodniczych? Wielozmysłowe odczuwanie otoczenia przyrodniczego. Uświadomienie dziecku emocjonalnej wartości otoczenia przyrodniczego jako źródła satysfakcji estetycznej.

v  Zajęcia rozwijające.  Narysuj dużą uśmiechnię­tą twarz, dorysuj elementy, pokoloruj. Rodzic poprawia chwyt kredki.  Przelicz piegi narysowane na twarzy. Wspomaganie rozwoju małej motoryki i umiejętności matematycznych;

v  „Co zrobić, gdy chce mi się płakać?” – odpowiedz na pytania rodzica. Z jakie­go powodu czasem płaczesz? Co robią wtedy  rodzice, rodzeństwo, babcia, dziadek? Czy radzisz sobie z płaczem? Kiedy przestajesz płakać? Co lub kto ci w tym pomaga? Czy płacz jest nam czasem trochę potrzebny? Kiedy? Dlaczego? Jak się nazywa osoba, która bardzo często płacze bez powodu? Jak my możemy pomóc takiej osobie? Jaką radę dasz beksie (żeby się uśmiechała). Ta rada jest dobra dla każdego, aby odzyskać dobry humor. Najlepszym sposobem na poprawę humoru jest śpiew. Nauczmy się więc nowej piosenki. Kształtowanie umiejętności radzenia sobie z emocjami w sposób społecznie akceptowalny;

v  Naucz się piosenki „Nasze emocje”. Kształtowanie poczucia rytmu, wyobraźni muzycznej i ekspresji ruchowej. (https://www.youtube.com/watch?v=kRJFN6V7TB4);

„Nasze emocje”

Refren: Radość, smutek, złość i strach.

Tyle uczuć mieszka w Nas.

To emocje Nasze są, które wyjść na zewnątrz chcą.

Płyną z serca spontanicznie.

Od kołyski w Nas mieszkają.

I się zdarza bardzo często, że o sobie znać nam dają.

Nie ma wcale nic w tym złego,

że się czasem zezłościmy,

że czujemy wstyd lub smutek.

My z tym sobie poradzimy!

Wygonimy wszystkie strachy,

damy w kość okropnej złości.

I zadbamy by najwięcej,

było śmiechu i radości.

v  „Deszczowy kij” – wykonanie instrumentu. Wykonaj instrument z rolki po ręcznikach papierowych. Zaklej dno rolki kwadratowym kawałkiem papieru, posmarowanym klejem. Rodzic przygotuje miseczki z różnymi nasionami lub kaszami. Dziecko chwytem pęsetkowym, przekłada nasiona do wnętrza tuby. Zakleja otwór tuby drugim kwadratowym kawałkiem papieru. Mocno ściska miejsca sklejenia, aby papier dobrze przywarł do tuby. Całość owija folią aluminiową. Kształtowanie drobnych mięśni dłoni. Zagraj na zrobionym instrumencie, delikatnie go obracając  do utworu  „Bolero”  Maurice’a Ravela, staraj się utrzymać rytm piosenki  (https://www.youtube.com/watch?v=Q4wb11w0ZHQ);

v  „Rozśmieszamy płaczącego” – wykonaj rozweselające okulary. Wytnij szablon, ozdób, pokoloruj. Doklej jakieś śmieszne elementy: krzaczaste brwi, długi nos, zwisające serpentyny. Załóż i rozwesel jakiegoś smutasa. Zrób zdjęcie i prześlij do mnie. Doskonalenie umiejętności manualnych. 

załącznik – okulary do wydruku

załącznik – okulary 1 do wydruku

v  „Celne rzuty” – zabawa z elementami rzutu.  Dziecko ma woreczek albo jakiś element zastępczy.  Rodzic kładzie na dywanie dwie obręcze. Po serii rzutów dziecko liczy, ile woreczków jest w kręgach. W którym jest więcej, mniej. Doskonalenie umiejętności rzutu do celu i przeliczania w zakresie 10.

v  „Ciemność jest niezwykła!” – pogadanka rodzica na temat ciemności i oswajania się z nią na podstawie doświadczeń dziecka i wiersza Ewy Szelburg - Zarembiny „Ciemnego pokoju nie trzeba się bać”.  Dlaczego ciemnego pokoju nie trzeba się bać? Jakie postaci z bajek możemy sobie wtedy wymyślić? Co  widzisz, gdy jesteś w ciemnym pokoju? Czy to jest miłe? Dlaczego? Jaką miłą postać chciałbyś zobaczyć w swoim ciemnym pokoju? Dlaczego? Wdrażanie do umiejętności niwelowania strachu przed ciemnością.

Ciemnego pokoju nie trzeba się bać

Ewa Szelburg-Zarembina

Ciemnego pokoju nie trzeba się bać,

bo w ciemnym pokoju czar może się stać…

Ach! W ciemnym pokoju, powiadam wam, dzieci,

lampa Aladyna czasem się świeci…

Ach! W ciemnym pokoju wśród łóżka poduszek

spoczywa z rodzeństwem sam Tomcio Paluszek…

Ach! W ciemnym pokoju podobno na pewno

zobaczyć się można ze Śpiąca Królewną…

Ach! W ciemnym pokoju Kot, co palił fajkę,

opowiedzieć gotów najciekawszą bajkę,

a wysoka czapla chodzi wciąż po desce

i pyta się dzieci: Czy powiedzieć jeszcze?;

v  „Straszydło” – wykonaj pracę plastyczną według własnego pomysłu. Doskonalenie umiejętności manualnych i rozwijanie wyobraźni;

v  „Tańczące Straszydła” – zabawa muzyczna. Dziecko wyko­nuje różne ruchy taneczne, ćwiczenia ruchowe w rytm utworu wybranego przez rodzica. Doskonalenie umiejętności rytmicznych i ekspresji muzycznej;

v  Zajęcia rozwijające. Wykonaj z klocków pokój dla Straszydła i pobaw się nim. Wspomaganie rozwoju małej motoryki;

v  „W domu czuję się bezpiecznie” – wykonaj kartę nr 38. Znajdź 7 różnic między obrazkami. Zaznacz je znakiem X na dolnym obrazku. Szukanie różnic między obrazkami (percepcja wzrokowa, grafomotoryka, koordynacja wzrokowo – ruchowa);

v  „Teraz czuję, jak pada deszcz” – malowanie w rytm muzyki Fryderyka Chopina „Preludium desz­czowe” op. 28 nr 15. (https://www.youtube.com/watch?v=SoteyAXuEKY).  Dziecko siada przy stoliku, na którym ma przygotowane: farby plakatowe, wodę w kubeczku, gruby pędzel. Rodzic włącza utwór Fryderyka Chopina „Preludium deszczowe”. Mówi, że ten utwór opowiada o padają­cym deszczu. Dziecko palcami w powietrzu maluje do usłyszanego rytmu padający deszcz. W czasie powtórnego słuchania maluje już farbami po kartce. Dostosowuje dotknięcia pędzla do tempa i natężenia utworu. Gdy utwór grany jest głośniej, dziecko mocniej przyciska pędzel do kartki. Dziecko tworzy swój deszczowy obraz cały czas słuchając „Preludium deszczowego”. Wyzwalanie kreatywności twórczej.

Dziękuję Wam za sumienną pracę. Za ciekawe pomysły. Cieszę się, że macie jeszcze w sobie tyle wytrwałości i chęci do dalszego działania. Wiem, że za sobą tęsknicie. Świadczą o tym wiadomości od rodziców. Też przechodzicie swoje „małe” kryzysy. Ale najważniejsze, że się podnosicie i działacie dalej.

Rodzice – dziękuję za pomoc i ogromne zaangażowanie.

Pozdrawiam Was wszystkich gorąco – wychowawczyni.